6 Şubat’ta binlerce insanın evine ateş düştü, ülkemizin en nadide şehirleri yıkıcı depremlerin altında kalarak on binler can verdi.
‘Kıyamet koptu sandık’ dediler, ‘acımızın tarifi yok ‘ dediler, ‘gidecek evimiz, memleketimiz yok oldu’ dediler, ‘biz şimdi ne yapacağız’ dediler.
Ne yazık ki hiç birine verebileceğimiz doğru düzgün cevaplarımız yok, kelimeler boğazımızda düğümleniyor. Ancak ülke olarak neler atlatmadık ki, tek yürek olduk ekmeğimizi paylaştık, tek bilek olduk enkazları kaldırmak için canımızı dişimize takarak afet bölgelerine koştuk.
Yine insanlık kazanacak yine insanların yüzü gülecek, eksik kalacağız ama tüm kalbimizle ‘vicdanlarımız rahat olsun yeter ki ‘ diyeceğiz.
Söylenecek çok söz, yazılacak dolu satırlar var elbette ama önce yaralarımızı saralım.
Geçmiş olsun Türkiye’m geçmiş olsun insanlık….