Nerede o eski bayramlar;

Eski bayramların tatlı bir telaşı olurdu. Bayramlar birlik, beraberlik ve neşe dolu eşsiz anlardan oluşurdu

Sanırım çocukluğumuzun vazgeçilmezi olan o bayram değerlerimiz günümüz de kalmadı artık. Kimse kimseyi aramaz hal hatır sormaz, sosyal medya üzerinden mesaj atarak bayram kutlar hale geldik.

İçinde saygı sevgi heyecan mutluluk kucaklama sarılma duygu olmayan bayramlar yaşıyoruz artık. Yani bayramın adı sadece "Tatil" olarak benimsemiş hale geldi.

Daha bayramın adı duyulur duyulmaz heyecan sevinç mutluluk yüzlere yansıdığını hepimiz biliriz.

Bayram demek anneanne demek dede demek nine demekti. Bu büyüklere saygının en önemli işaretidir. İlk olarak onların eli öpülür harçlıkları kapardı çocuklar. Kolalı mendilleri de bayramın en özel simgesi olurdu. Badem şekeri, Türk kahvesi ikramı olmazsa olmazdı.

Evler de temizlik günler öncesinden hummalı bir şekilde başlardı. İlk olarak kapıları çalıp el öpecek çocuklara verilmek üzere şekerler çikolatalar alınırdı.

Bayram öncesi çarşı pazar alışverişe çıkılır ilk olarak çocuklara bayram giysileri alınır, daha bayram başlamadan onlar sevinirdi.

Bayram sabahı yepyeni kıyafetlerini giymek için sabahı zor yapardı çocuklar. Hatta çocukların yeni kıyafetleri ile yattığını bilmeyen yoktur. Özellikle ayakkabısını yastığının başından ayırmaz sarılıp yatardı çocuklar. Aynı kıyafetler ile bayrama girilmez mutlaka yeni kıyafetler giyilmesine önem verirdi anne babalar. Çocuklar aile içindeki bayramlaşmayı bitirip, komşuların esnafın da elini öper onlardan da harçlıkları koparırlardı. Toplanan harçlıkları ise, mahalleye gelen kağıt helvacı, baloncu, pamuk helvacı, seyyar salıncak sırasında beklerken bayram mutluluğunu en güzel şekilde yaşarlardı.

Eş dost akraba ziyaretine gidilir. Kimsenin unutulmamasına özen gösterilir dikkat edilirdi.

Bayram sabahı ile heyecan artar mutluluk gülümseme sevgi saygı tam bir ahenk içinde bayrama damgasını vururdu. Uzaktaki aileleri de unutulmaz bayram tebrikleri atılırdı postane den..

Küçükler anne babalarının elini öper ilk harçlıklarını alırdı. O anlar sevinçten havalara uçar soluğu koşarak mahalle bakkalında alırdı. Sanırım ilk aldıkları da o buz gibi gazoz olurdu. O bayram mutluluğu hiç bir şeyin yerini tutmazdı.

Aile büyükleri ise en güzel kıyafetiyle hazırlanır gelecek olan akraba ve mahalle komşularını beklerdi. Tabi bayram için özel olarak hazırlanan yemekleri unutmamak lazım. O bayramları hayatımızın hiç bir anında unutmak mümkün değildir.

70 yaşına da gelseniz aklınıza, "Nerede o eski bayramlar" demekten kendimizi alamayız.

Artık o eski bayramları özlemle arıyoruz.

Herkesin bayramı kutlu olsun...