Ben de her türlü olumsuzluğu yaşamış ama bir an işinden vazgeçmeyen bir muhabir olarak koşturdum yıllarca..

Muhabirler sokağın görünmeyen kahramanıdır. Sırf halk olup biteni öğrensin bilsin haberi olsun diye adeta kelle koltukta gazetecilik yaparlar.

Muhabirler olmasa ne gazete olur, ne de televizyonlar da haber. Binlerce muhabir sokakta haber peşinde koşar toplar çalıştığı kuruma gönderir.

Bu arada her türlü zorluğa da göğüs gerer. Bir Kare fotoğraf için, kısa bir görüntü almak için canını bile hiçe sayar. Dayak yer, taş yer,jop yer, tekme yer başına gelmedik kalmaz yani..

Tabi siz bunların çoğunu görmez siniz. Onlar işlerini tüm bu olumsuzluklara rağmen yapmaya devam ederler. Geceleri gündüzleri yoktur. Siz uyurken onlar sokaklarda haber peşinde koşarlar.

Kar kış, sıcak soğuk demeden mesai kavramı olmadan gece gündüz çalışırlar. Tüm bunları kendileri için değil halk için yaparlar.

Bizim mesleğe başladığımız dönem de, muhabirler her hangi bir olaya habere gittiğinde ilgi saygı ile karşılanır vatandaş tarafından her türlü yardımı desteği de görürdü.

Şimdi mesleğin geldiği durum bakın.

Gerçekleri ortaya çıkaran gazeteciler destek veya kutlanması gerekirken başına gelmeyen kalmıyor.

Gazetecilik itibar yeri değildir. Kamu hizmeti görevi olduğu, halkın haber alma hakkı için yapılan bir meslektir. Gerçeği iletmektir.

Güzel işlerin haberi yapıldığı kadar, haksızlık veya yolsuzluk gibi konuların da ortaya çıkmasını, halkın da bunların öğrenmesini bilmesini sağlar.

Gazetecilik en özel ve en adaletli olması gereken meslekler içerisinde yer almaktadır. Tarafsız bir şekilde haberleri ele alarak insanlara aktarma görevi üstlenen gazeteciler, her ülke için özgürlük adına büyük bir öneme sahiptir.